#نقد_ها_و_چالش_ها #وحشی غلو درباره قاتل حضرت حمزه

#نقد_ها_و_چالش_ها #وحشی

غلو درباره قاتل حضرت حمزه

«عبد الرحمن سربازی» یکی از عالمان سرشناس اهل تسنن ایران که به شیخ التفسیر و علامه معروف می باشد، در رابطه با «وحشی» قاتل حضرت حمزه مطلبی را ذکر می کند که هر خواننده و شنونده ای را به تعجب وا می دارد. کلام ایشان را به صورت خلاصه مطرح می نماییم. ایشان می گوید:

«تمام صالحان و اولیاء به جایگاه صحابه حتی وحشی قاتل حضرت حمزه هم نخواهند رسید». و یا در جمله ای دیگر می گوید: «هزاران قطب و محدث نمی توانند با غبار پای پایین ترین صحابه همانند وحشی برابری کنند».

نقد:

1 اگر کسی اندکی مطالعه در زندگی «وحشی» نماید، متوجه خواهد شد که حتی اسلام آوردنش هم از روی ترس و بخاطر حفظ جانش بوده است. «وحشی» در این رابطه می گوید: «هنگامیکه پیامبر اکرم مکه را فتح کردند، از آنجا بسمت طائف فرار نمودم. در آنجا هم مردم بعد از مدتی اسلام آوردند. در آن زمان که دیگر راه چاره ایی نداشتم و نمی دانستم که به کجا بروم، شخصی به من گفت: ای بیچاره چرا نگرانی؟ پیامبر کسی که مسلمان شود را نخواهد کشت. من که این سخن را شنیدم خودم را به مدینه رساندم و شهادتین را در نزد پیامبر جاری نمودم».

(صحیح السیرة النبویة، ص۲۸۶)

حال از جناب عبدالرحمن سربازی و هر شخص منصفی سوال می پرسیم، آیا چنین شخصیتی همانند «وحشی» که فقط به خاطر حفظ جانش و ترس از اینکه کشته نشود اسلام می آورد، از اولیاء و صالحانی که از روی اشتیاق و معرفت، خدا را عبادت می کنند بالاتر است؟ آیا واقعا غیر مسلمانی که از روی تحقیق و با اشتیاق تمام به دین اسلام روی می آورد، از چنین شخصیتی که از روی اجبار ایمان آورده پایین تر است؟ تا حدی که خاک پای او هم نمی شود؟

2 یکی از ویژگی های بارز «وحشی» افراط در شراب خواری بوده است. به دو نمونه از منابع معتبر اهل تسنن اشاره می نماییم:

جعفر بن عمرو و عبید الله بن عدی که هر دو از بزرگان تابعین می باشند، برای دیدار با وحشی وارد شهر «حمص» شدند. یکی از مردان اهل «حمص» بعد از نشان دادن منزل وحشی به آنان گفت: او مردی است که همیشه مست می باشد و اگر او را در چنین حالتی یافتید از او سوال نپرسید».

 (صحیح السیرة النبویة، ص۲۸۶)

سعید بن مسیب از بزرگان تابعین می گوید: «همیشه تعجب می کردم که چگونه قاتل حمزه نجات پیدا خواهد نمود. تا اینکه به من خبر رسید، همانا او (وحشی) در حالت مستی از دنیا رفت».

 (شرح مسند أبی حنیفة، ص۵۲۸)

با توجه به مطلب گفته شده، آیا کسی که اهل شراب خواری بوده از شخصی که ملتزم به دستورات الهی می باشد بالاتر است؟ در حالیکه پیامبر اکرم فرد شراب خوار را غیر مومن معرفی می نماید. آیا با این وجود صالحان درگاه الهی و هزاران قطب و محدث با غبار پای شراب خواری همچون «وحشی» برابری نمی کنند؟ آیا گفتن چنین مطالبی عاقلانه است؟

[مشکات هدایت]