همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مراالتیام داد

وقتی انیس لحظه تنهایی ام تویی

تنها دلیل اینکه اینجایی ام تویی

هرشب دلم قدم به قدم می کشدمرا

بی اختیار سمت حرم می کشدمرا

باشورشهرفاصله دارم کنارتو

احساس وصل می کندآدم کنارتو

بازمزم نگاه دمادم  هزارشمع

روشن کنندهاجرومریم کنارتو

تاآسمان خویش مراباخودت ببر

ازآفتاب ردشده شبنم کنارتو

دراین حریم سینه زدن چیزدیگریست

خونین تراست ماه محرم کنارتو

ماباتودرپناه توآرام می شویم

وقتی که با ملائکه همگام می شویم

زیباترین خاطره هامان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت باران نگفتنی است

من روی حرف های خوداسرارمی کنم

درمثنوی و درغزل اقرارمی کنم

ازمابجزبدی که ندیدی ببخشمان

ازدست ما چها که کشیدی ببخشمان