#پاسخ_شبهه #یمن #غدیر

#پاسخ_شبهه #یمن #غدیر

ادامه پاسخ(قسمت دوم):

هنگامیکه امام علی علیه السلام در ماجرای یمن اجازه ندادند که اصحاب از بیت المال استفاده نمایند، تعدای از صحابه دلخور شده و شکایات ناحق خودشان را در مدینه نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مطرح نمودند.

1«ابوسعید خدری» نقل می کند:

«من با خود گفتم: سوگند به خدا که اگر من در مدینه وارد شوم، جریان را به رسول خدا خواهم گفت و او را از سختگیری که علی [در ماجرای یمن] درباره ما روا داشت، مطلع خواهم نمود.

زمانیکه به مدینه وارد شدم، صبحگاهان به حضور رسول خدا رفتم و خواستم بر آنچه سوگند یاد کرده بودم، وفا کنم...

من گفتم: ای رسول خدا! چقدر از علی به ما سختگیری رسیده است... تا اینکه به من فرمودند: دست از این گونه گفتار درباره برادرت علی بردار. سوگند به خدا که من می دانم او در راه خدا بسیار نیکو رفتار می کند».

 (البدایة و النهایة،ج۷،ص۳۹۵)

2«عمرو بن شاس» می گوید:

«همراه علی به یمن رفتم، پس در سفرش بر من جفا کرد تا اینکه من از ایشان چیزی به دل گرفتم. و هنگامیکه به مدینه برگشتم، شکایتش را علنا مطرح کردم تا اینکه خبر به رسول خدا رسید،... پیامبر فرمود: ای عمرو، به خدا قسم مرا اذیت کردی،... هرکس علی را اذیت کند، من را اذیت کرده است».

 (البدایة و النهایة،ج۷،ص۳۹۳)

با توجه به مطالبی که در بالا بدان اشاره نمودیم، صحابه شکایاتشان را در مدینه مطرح نمودند. در حالیکه که مدینه بعد از غدیر خم بوده و هیچ ارتباطی با منطقه غدیر خم ندارد.

براستی چرا شبهه کنندگان از بازگو نمودن چنین روایاتی ابا می ورزند؟

آیا ترس از آن دارند که همگان مطلع شوند واقعه ی غدیر هیچ ارتباطی با ماجرای یمن ندارد؟

 ادامه دارد...

[مشکات هدایت]