زیارت_نیابتی

زیارت_نیابتی

به یازده ، که همان کفشداری حرم است

به زائرش که همیشه عزیز و محترم است

به گریه فرشِ حرم را پر از ترنّم کن

میان همهمه‌ها قیل و قال را گم کن

ورودیِ درِ چوبیِ کفشداریِ عشق

نشانه رفته دلت را به زخمِ کاریِ” عشق

به التماسِ تو افتاده پایداریِ عشق:

بیا بگیر به دوشِ خودت عَماریِ عشق”

بیا و تاب بیاور نگاه اوّل را

بدان تو قدرِ نفس های آهِ اوّل را