برای رهایی از گرفتاری و ظلم

برای رهایی از گرفتاری و ظلم

ولید پسر عبدالملک، حاکم شام نامه ای به والی مدینه نوشت که حسن مثنّی، فرزند حضرت امام مجتبی علیه السلام را از زندان به مسجد رسول خدا صلّی الله علیه و آله آورده و نزد مردم، بر او تازیانه بزنند.

پس وقتی وی را به مسجد آوردند،

حضرت سجّاد علیه السلام به نزدش آمد و فرمود:

اى پسر عمو! دعاى دفع کرب و اندوه را بخوان تا خداى متعال تو را نجات دهد و این بلا را از تو برطرف کند، وآن دعا، این است:

«لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ الْحَلِیمُ‏ الْکَرِیمُ،‏

لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ الْعَلِیُ‏ الْعَظِیمُ،

سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ»

پس حضرت سجّاد علیه السلام به منزل بازگشتند و حسن مثنّی این ذکر را به طور مداوم تکرار می کرد، و نتیجه آن شد که والی مدینه بعد از قرائت نامه ولید، گفت: خوب است که فرمان ولید را در مورد او به تأخیر بیندازیم و نامه ای به ولید نوشت و ولید، حکم آزادی حسن مثنّی را  صادر کرد.

 مهج الدعوات ص331-332