چرا بعضی از مؤمنین در گرفتاریند و بعضی از کافرین در راحتی و آسایش؟

همیشه این سوال هست که چرا مؤمنین با اینکه اهل عبادت هستند، اما بعضا در گرفتاری و رنج هستند و در مقابل کسانی که به خدا اعتقادی ندارند در ثروت و راحتی هستند و خدا کاری به آنها ندارد؟

در این روایت به این سوال پاسخ داده میشود:

امام صادق (علیه السلام ) از رسول خدا (صلی الله علیه واله) نقل فرمودند که خدای عزوجل می‌فرماید:

به عزت و جلالم سوگند،

من بنده‌ای را که می‌خواهم رحمت کنم، او را از دنیا بیرون نمی‌برم مگر اینکه بابت هر خطا و گناهی که کرده کفاره آنرا بگیرم.

من بنده‌ام را به بیماری در بدنش و یا تنگی در روزیش و یا ترس در دنیایش مبتلا کنم تا کفاره خطایش باشد،

پس اگر باز چیزی بماند، مرگ را بر او سخت گردانم (تا آمرزیده و پاک بمیرد و پس از مرگ دچار عذاب نشود)

و به عزت و جلالم سوگند، من بنده‌ گنهکاری را که بخواهم عذاب کنم از دنیا بیرونش نمی‌برم تا پاداش هر عمل نیکی که کرده را بدهم،

پاداش او را بوسیله تندرستی در بدنش و یا فراخی در روزی‌اش و یا به آسودگی و گشایش در دنیایش بدهم

و اگر چیزی باقی بماند مرگ را بر او آسان نمایم

سخن خدا، کلیات احادیث قدسی، ص 108

هادی لطفی پیربستی پنج‌شنبه 6 آبان 1400 ساعت 20:25

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

درباره من