السلام عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ المَعصومة اشْفَعِی لَنَا فِی الْجَنَّه

السلام عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ المَعصومة اشْفَعِی لَنَا فِی الْجَنَّه

رسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله

انَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً

براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود.

کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

سرگذشت حضرت رقیه علیها السلام در منابع تاریخی

سرگذشت حضرت رقیه علیها السلام در منابع تاریخی

حضرت رقیه علیها السلام فرزند امام حسین علیه السلام امام سوم شیعیان است. این اثر در پی سرگذشت این دختر خردسال در منابع تاریخی و رسیدن به نتیجه ای روشن درباره زندگی و ذکر نام حضرت است.

این که سرگذشت حضرت رقیه علیها السلام در منابع تاریخی چگونه امده و به دنبال ان درباره نام، نام مادر، تاریخ ولادت و وفات حضرت، سن و محل دفن ایشان تحقیق شده است. این پژوهش به دنبال کشف سرگذشتی روشن درباره ایشان است.

نگارنده در این تحقیق که با شیوه کتابخانه ای انجام گرفته، به این نتیجه رسیده که نام ایشان فاطمه، مادرش ام اسحاق دختر طلحه بن عبدالله تیمیه بوده و در سال پنجاه و هفت هجری در مدینه دیده به جهان گشوده است. پس از عاشورا در جمع اسیران حضور داشته و در چهار سالگی در صفر سال شصت و یک هجری چند روز پس از دیدن سر مبارک پدرش، در خانه یزید وفات کرده و همان جا به خاک سپرده شده است.

ذکر نام رقیه در منابع تاریخی به قرن دوم برمی گردد که از منابع ان می توان به کتاب مقتل الرقیه به نقل از کتاب منتخب التواریخ اشاره کرد.

السلام عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ المَعصومة اشْفَعِی لَنَا فِی الْجَنَّه

السلام عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ المَعصومة اشْفَعِی لَنَا فِی الْجَنَّه

امام جواد علیه السلام

قد عاداکَ مَن سَتَرَعَنکَ الرُّشدَ اتِّباعا لِما تَهواهُ

آن که براى پیروى از هوس تو، راه پیشرفت را از تو پنهان کند، با تو دشمنى کرده است.

بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۶۴

حکمت 414 نهج البلاغه راه تحمّل مصیبت ها (اخلاقى، تربیتى):

حکمت 414 نهج البلاغه راه تحمّل مصیبت ها (اخلاقى، تربیتى):

(در روایت دیگرى آمد که اشعَث بن قیس را در مرگ فرزندش اینگونه تسلیت داد:)

إنْ صَبَرْتَ صَبْرَ الْأَکَارِمِ، وَ إِلَّا سَلَوْتَ سُلُوَّ الْبَهَائِم.

یا چون مردان بزرگوار شکیبا، و یا چون چهارپایان(که بی تفاوتند) بى تفاوت باش.

همگام با قافله آزادگی/ وقایع روز پنجم محرم و شایعه ای باطل درباره قاتل طفلان مسلم

همگام با قافله آزادگی/ وقایع روز پنجم محرم و شایعه ای باطل درباره قاتل طفلان مسلم

امام حسین(ع) و یاران با وفای ایشان در جنگی که حدود هشت ساعت به طول انجامید، به شهادت رسیدند، هیچ موضوعی در تاریخ اسلام به‌ اندازه عاشورا ریزبینانه و جزئی گزارش نشده و شاید یکی از دلایل آن حقانیت شهدای کربلا و ضرورت تبیین حقیقت ماجرایی فوق ظالمانه و آگاه بخشی مردم از ظلم ظالم به مظلوم و اهداف والای قافله آزادگی است.

شفقنا ضمن تسلیت ایام سوگواری سالار شهیدان، از روز اول تا دهم محرم؛ وقایع، حوادث و اخبار معتبر هر روز را بازگو می کند.

در روز شمار عاشورای حسینی برای روز پنجم دهه محرم، مساله خاصی یادداشت نشده است، در میان شیعیان ایرانی، روز اول را به نام حضرت مسلم بن عقیل مجلس سوگواری برگزار می کنند چون ایشان نخستین شهید در راه امام حسین(ع) بوده است، اما شیعیان عرب بیشتر پنجم دهه محرم را به حضرت مسلم بن عقیل اختصاص می دهند.

بر این اساس که شیعیان عرب روز پنجم محرم را به مسلم بن عقیل اختصاص می دهند، نکاتی در مورد ایشان و حوادث مربوطه بیان می شود. مسلم بن عقیل فرزند ابوطالب بود. حضرت ابوطالب پدر امیرالمومنین چهار فرزند پسر داشت، بزرگ آنان طالب و فرزندان بعدی  عقیل، جعفرطیار و علی ابن ابی طالب بودند. عقیل برادر امیرالمومنین علی(ع) در مکه بود تا حدود سال ۹ هجرت که پیامبر اکرم(ص) قاصد جنگ تبوک بودند و به عباس پسر عبدالمطلب یعنی عمومی خودشان نامه نوشتند و او را به مدینه فرا خواندند که همراه پیامبر(ص) در جنگ تبوک مشارکت داشته باشند. عقیل بن ابی طالب از ایامی که در مکه قحطی عارض شده بود در جوار و پناه عمویش عباس بود لذا در جنگ بدر هم که عباس شرکت کرده بود، عقیل نیز همراه عباس بود.

عقیل به مدینه هجرت کرد و یکی از فرزندانشان به نام مسلم داماد عمویش امیرالمومنین شد لذا حضرت امام حسین(ع) وقتی بنا شد کسی را به عنوان وکیل، نماینده یا سفیر خود به سوی کوفیان بفرستند که وضعیت را بررسی کند و امام حسین را از نتایج وضعیت خبردار کند، مسلم بن عقیل را به تنهایی بدون اهل و عیال به کوفه فرستاد.

زوجه مسلم، رقیه نام دارد که دختر امیرالمومنین از همسری غیر از حضرت زهرا(س) است. بنا بر اخبار وقتی به خیمه گاه امام حسین(ع) حمله کردند، دو فرزند مسلم از میان اسرا فرار کردند، اما مجدداً دستگیر شدند و به قتل رسیدند و قاتل آنان شخصی به نام حارث بن زیاد بود. براساس خبر شیخ صدوق در کتاب الامالی وقتی حارث بن زیاد سر این دو طفل که ۱۰ تا ۱۲ ساله بودند را به حضور ابن زیاد بُرد، ابن زیاد که خواست انسانیتی نشان داده باشد، بر قاتل اعتراض کرد و گفت «کسی نگفته است که این دو طفل را قتل برسانی» لذا دستور داد که حارث بن زیاد کشته شود شفقنا