گوشه ایی از مقتل امام حسین علیه السلام در روز عاشورا:

گوشه ایی از مقتل امام حسین علیه السلام در روز عاشورا:

«فَقَصَدُوهُ بِالْحَرْبِ فَجَعَلَ یَحْمِلُ عَلَیْهِمْ وَ یَحْمِلُونَ عَلَیْهِ... فَوَقَفَ یَسْتَرِیحُ سَاعَةً وَ قَدْ ضَعُفَ عَنِ الْقِتَالِ فَبَیْنَا هُوَ وَاقِفٌ إِذْ أَتَاهُ حَجَرٌ فَوَقَعَ عَلَى جَبْهَتِهِ فَأَخَذَ الثَّوْبَ لِیَمْسَحَ الدَّمَ عَنْ جَبْهَتِهِ فَأَتَاهُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَى قَلْبِهِ فَقَالَ علیه السلام بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله... ثُمَّ أَخَذَ السَّهْمَ فَأَخْرَجَهُ مِنْ وَرَاءِ ظَهْرِهِ فَانْبَعَثَ الدَّمُ کَأَنَّهُ مِیزَابٌ فَضَعُفَ عَنِ الْقِتَالِ وَ وَقَفَ فَکُلَّمَا أَتَاهُ رَجُلٌ انْصَرَفَ عَنْهُ کَرَاهَةَ أَنْ یَلْقَى اللَّهَ بِدَمِهِ حَتَّى جَاءَهُ رَجُلٌ مِنْ کِنْدَةَ یُقَالُ لَهُ مَالِکُ بْنُ الْیُسْرِ فَشَتَمَ الْحُسَیْنَ علیه السلام وَ ضَرَبَهُ عَلَى رَأْسِهِ الشَّرِیفِ بِالسَّیْفِ فَقَطَعَ الْبُرْنُسَ وَ وَصَلَ السَّیْفُ إِلَى رَأْسِهِ فَامْتَلَأَ الْبُرْنُسُ دَماً.»

(اللهوف علی قتل الطفوف، ص۱۲۰)

ترجمه: «سپس دشمنان شروع به حمله به امام نموده، حضرتش حملات خود را از سر گرفت [و بعد از حملات متعدد] امام، لحظه‌اى براى استراحت توقّف فرمود و در حالى که ضعف از جنگ بر وى عارض گردیده بود، در همان حال سنگى از دشمن آمد و به پیشانى حضرت اصابت نمود، امام پیراهن را بالا زد تا خون پیشانى را باز دارد که تیرى سه شاخه و زهر آلود بیامد و بر قلب مقدس امام نشست، امام فرمود:

«بسم اللَّه و باللَّه و على ملّة رسول اللَّه»... سپس تیر را از پشت سر بر آورده و خون چون ناودان فوران کرد، و توان جنگ از امام رفت....

تا آن که مردى از کنده به نام مالک بن یسر، لعنة اللَّه علیه آمد و به امام ناسزا گفت و با شمشیر بر سر مبارکش زد که کلاه خود را برید و به سر مبارک رسید و کلاه خود حضرت آکنده از خون شد.»

آجرک الله یا صاحب الزمان

شهادت امام حسین علیه السلام و یاران باوفایشان را تسلیت عرض می نماییم.