«تحلیل و بررسی نامه های امام حسین(ع)» قسمت پنجم/

«تحلیل و بررسی نامه های امام حسین(ع)» قسمت پنجم/ وصیتنامه حضرت: در حکومت و امت جدم فساد و تباهی حاکم شده و می خواهم امت جدم را اصلاح کنم

در دهه اول ماه محرم الحرام و ایام سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) قرار داریم. این ایام بهترین فرصت است تا شیعیان اباعبدالله الحسین(ع) با مکتب و سلوک آن حضرت بهتر و بیشتر آشنا شوند. یکی از متقن‌ترین و بهترین راه برای این شناخت و آگاهی، مطالعه ی بیانات نورانی خود حضرت است. براین ‌اساس شفقنا در مباحثی کوتاه که در ایام عزاداری حسینی (ع) ارائه خواهد شد، با همراهی حجت الاسلام و المسلمین استاد سیدضیاء مرتضوی به بررسی مضمون و محتوای ۸ نامه و بیان نورانی امام حسین(ع) می پردازد.

به گزارش شفقنا، استاد سیدضیاء مرتضوی در بررسی «وصیتنامه امام حسین(ع) به محمد حنفیه» بیان کردند:

امام حسین(ع) هنگامی که می خواستند شبانه از مدینه خارج شوند، وصیت نامه ای برای برادر خودشان جناب محمدبن حنفیه نگاشتند که چون عنوان وصیت نامه دارد، بنده در ردیف و شمار نامه های حضرت نیاوردم ولی وصیت نامه ای است مرتبط با حرکت امام حسین(ع). این وصیتنامه بسیار مهم است، هم از نظر موقعیت زمانی که ایشان این وصیتنامه را نوشتند و هم به خاطر محتوای وصیتنامه که افزون بر شهادت دادن به عقاید دینی، توحید، نبوت، حقانیت قرآن، حق بودن بهشت و جهنم و حق بودن برپایی قیامت که هیچ تردیدی در آن نیست و حق بودن رستاخیزی که همه در طی آن برای حسابرسی از قبرها بر می خیزند و باقی این وصیتنامه به خوبی نشان دهنده که هدف امام حسین(ع) از آغاز این حرکت چیست.

حضرت در وصیتنامه خود به محمد حنفیه پس از بسم الله الرحمن الرحیم تصریح کردند: «هذا ما اَوصی بِهِ الْحُسَیْن بن علی بن اَبی طالِبٍ اِلی اَخیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِاِبْنِ الحَنَفِیَّهِ؛ این نامه به عنوان وصیت حسین بن علی بن ابی طالب به برادرش محمد معروف به ابن حنفیّه است.

«اَنَّ الْحُسَیْنَ یَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الّا اللّه وَحْدَهُ لا شَریْکَ لَهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ؛ حسین شهادت به یگانی خداوند تبارک و تعالی می دهد، خدای واحد تنهای بی شریکی که جز او خدایی نیست و همچنین شهادت می دهد محمد بنده و فرستاده خداوند است، جاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ؛ بنده ای که از پیشگاه حق آمد و حق را آورد. سخن خدا و قرآن را آورد. وَ اَنَّ الْجَنَّهَ وَ النّارَ حَقٌّ؛ بهشت و جهنم حق است، وَ اَنَّ السّاعَهَ آتِیَهٌ لا رَیْبَ فیها؛ و قیامت شدنی است، بی تردید قیامت در پیش است و خداوند وَ اَنَّ اللّه یَبْعَثُ مَنْ فی الْقُبُورِ؛ همه کسانی را که در قبرها هستند در روز قیامت برخواهد انگیخت و از قبرها بیرون خواهد آورد.

شفقنا