بانوان واقعه کربلا؛ ام سلمه و تبدیل شدن خاک به خون پس از شهادت حسین(ع)

بانوان واقعه کربلا؛ ام سلمه و تبدیل شدن خاک به خون پس از شهادت حسین(ع)

اریخ کربلا یک تاریخ و حادثه مذکّر ـ مؤنّث است؛ حادثه ‏اى است که مرد و زن هر دو در آن نقش دارند؛ ولى مرد در مدار خودش و زن در مدار خودش.

یکی از زنان شایسته تاریخ اسلام و ارادتمندان و مربیان خاندان رسول الله «صلی الله علیه وآله» مخصوصاً فاطمه زهرا«علیها السلام» و پس از ایشان حضرت حسین «علیه السلام»، ام‌سلمه می‌باشد زنی که به افتخار همسری شخصیت اول جهان اسلام پیامبر اکرم «صلی الله علیه وآله» نایل آمده و در عین حال پس از رحلت حضرت خدیجه کبری مادر حضرت زهرا«علیها السلام» سرپرستی و نگهداری حضرت صدیقه را عهده‌دار می‌شود، در موضوع زندگی ام‌سلمه چنین آمده است:

ام سلمه یکى از همسران رسول خدا «صلى الله علیه و آله» بود. نام او هند و کنیه اش ام سلمه بود و دختر ابو امیه حذیفه بن مغیره بن عبدالله… و از زنان بزرگ و نامدار صدر اسلام است. وى ابتدا با ابو سلمه بن عبدالاسد مخزومى ازدواج کرد و صاحب فرزندانى چون «زینب، سلمه، عمر و دره» گردید؛ بعد از وفات ابو سلمه، در سال دوم یا چهارم هجرى به ازدواج پیامبر اکرم «صلى الله علیه و آله» در آمد.

ام سلمه و ماجرای عاشورا

یعقوبی در کتاب خود آورده است: رسول اکرم(ص) به همسرش ام سلمه ظرفی شیشه ای که در آن مقداری خاک بود، داد و فرمود: «انّ جبرئیل أعلمنی أنّ امّتی تقتل الحسین و أعطانی هذه التربه؛ جبرئیل به من خبر داده است که امتم حسین را خواهد کشت و همو این تربت را به من داد.» ام سلمه می گوید: پیامبر(ص) به من فرمود: «اذا صارت دماً عبیطاً فاعلمی أنّ الحسین قد قُتل؛ هرگاه این خاک به رنگ خون سرخ تیره درآمد، بدان حسین کشته شده است.» از روزی که امام(ع) به سوی  عراق حرکت کرد، ام سلمه هر روز به آن ظرف می نگریست، روزی دید این خاک تبدیل به خون شد، فریاد زد: «واحسیناه ! وا ابن رسول الله؛ ای وای بر حسین! ای وای بر فرزند رسول خدا !»

سلمی زوجه ابی رافع نقل می کند: از حجره ام سلمه صدای ناله برخاست و من اولین نفری بودم که نزدش حاضر شدم، دیدم ظرفی در دست درد که از آن خون فوران می کند. گفتم: «تو را چه شده است این مادر مومنان؟» گفت: رسول خدا را در خواب دیدم که خاک بر سر داشت؛ پرسیدم: باز شما را چه شده است؟» فرمود:«وَثَبَ الناسُ عَلی ابنی فقتلوه و قد شهِدتُهُ السّاعه قتیلاً؛ مردم بر فرزندم هجوم بردند و وی را کشتند، و من او را در این ساعت کشته دیدم.»

شفقنا