#امام_علی علیه السلام‌نهج البلاغه، حکمت ۱۲۶

#امام_علی علیه السلام‌نهج البلاغه، حکمت ۱۲۶

‌در شگفتم از کسى که در وجود خداوند شک مى‌کند در حالى که آفرینش خداوند را مى‌بیند.

‌در شگفتم از بخیل  به سوى فقرى مى شتابد که از آن مى گریزد، و سرمایه اى را از دست مى دهد  که براى آن تلاش مى کند. در دنیا چون تهیدستان زندگى مى کند، امّا در آخرت چون سرمایه داران محاکمه مى شود.

و در شگفتم از متکبّرى که دیروز نطفه اى بى ارزش، و فردا مردارى گندیده خواهد بود.

و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده ها را مى نگرد و در وجود خدا تردید دارد.

در شگفتم از آن کس که مردگان را مى بیند و مرگ را از یاد برده است.

و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار مى کند در حالى که پیدایش آغازین را مى نگرد.

و در شگفتم از آن کس که خانه نابود شدنى، را آباد مى کند امّا جایگاه همیشگى را از یاد برده است.