#پاسخ_شبهه #عدالت_صحابه
در پست های گذشته ثابت نمودیم که منظور از سبقت در این آیه سبقت ایمانی می باشد. و هر فردی از صحابه تا زمانیکه اهل ایمان و عمل صالح باشد، خداوند از او رضایت دارد.
اگر اهل تسنن و وهابیت بگویند این آیه شامل تمام اصحاب پیامبر اکرم می شود و خداوند از تمامی آن ها در همه احوال رضایت دائمی داشته است، تالی فاسد های فراوانی را برای آنان بهمراه خواهد داشت. به دو نمونه اشاره می نماییم:
1 طبق منابع معتبر اهل تسنن برخی از اصحاب پیامبر اکرم در زمان حیات ایشان، تهمت زنا به عایشه زدند. ابن حجر عسقلانی در رابطه با اسامی آنان می نویسد:
«اسامی کسانی که به عایشه تهمت زنا زدند، مشهور آنها بنابر روایات صحیح، عبد الله بن ابی سلول و مسطح بن أثاثة و حسان بن ثابت و حمنة بنت جحش می باشد».
(فتح الباری، ج۸، ص۴۶۴)
اگر اهل تسنن و وهابیت همانطور که ادعا می کنند خداوند بصورت دائمی از اصحاب پیامبر راضی می باشد، آیا می توانند بپذیرند که خداوند از اصحابی که تهمت زنا به عایشه زدند، در آن حالت از آنان رضایت داشته و راضی به تهمتشان بوده است؟
2 بر اساس روایات صحیح، پیامبر اکرم در وصف عمار فرمودند:
«افسوس برای عمار، که توسط گروه یاغی به قتل می رسد. عمار آنها را به بهشت فرا می خواند و آنها وی را به سوی آتش دعوت می کنند».
(التعلیقات الحسان علی صحیح ابن حبان، ج۱۰،ص۱۷۰)
جالب اینجاست بر اساس منابع اهل تسنن، عمار در جنگ صفین توسط اصحاب پیامبر اکرم به شهادت رسید. از جمله این گروه ستمگر که موجب شهادت عمار شدند: معاویه بن ابی سفیان ، عمرو بن عاص، ابوالغادیة و... می باشند.
با وجود نص صریح پیامبر اکرم بر جهنمی بودن قاتلین عمار، چگونه می توان پذیرفت خداوند از تمامی اصحاب در همه حال و بصورت همیشگی رضایت دارد؟
بنابراین این آیه شامل جمیع اصحاب پیامبر اکرم نخواهد شد. بلکه شامل آن دسته از اصحابی می شود که دارای ایمان و عمل صالح همیشگی باشند. و برای رسیدن به اینکه کدام افراد از صحابه دارای چنین ویژگی بودند، باید همانند باقی انسان های دیگر فرد فرد آنان را مورد بررسی قرار داد.
پایان
مشکات هدایت