پاسخ_به_شبهات #رضاع_کبیر #کتب_شیعه

پاسخ_به_شبهات #رضاع_کبیر #کتب_شیعه

پاسخ: قسمت اول:

مرحله اول: در ابتدا باید گفت: شیعه اصلا اعتقادی به رضاع کبیر نداشته و این مسأله مورد اتفاق و اجماع آنان می باشد. شیخ طوسی از علمای بزرگ شیعه در این رابطه می نویسد:

«رضاع فقط زمانیکه بچه (شیرخواره) باشد، ایجاد محرمیت می کند. ولی هنگامیکه فرد بزرگ باشد، اگر مدت زمان طولانی هم شیر بخورد، اصلا محرمیت ایجاد نمی شود... دلیل ما بر این مطلب، اجماع فرقه شیعه و روایاتشان می باشد».

 (الخلاف، ج۵ ،ص۹۸)

حال که نظر شیعه را در رابطه با حکم رضاع کبیر متوجه شدیم، به مدد الهی در چندین پست این شبهه را مورد بررسی قرار می دهیم. و ثابت خواهیم نمود که منظور از کلمه «رجل» در روایتی که شبهه کنندگان بدان استناد می نمایند، «کودک شیر خواره» می باشد. و ربطی به «مرد بالغ» و «بزرگسال» ندارد.

مرحله دوم: از نظر لغت عرب کلمه «رجل» بر جنس مذکر اطلاق می شود. یعنی کلمه «رجل» را هم می توان برای فرد بزرگسال از مذکر بکار برد، و هم می توان برای فرد کوچک حتی شیر خواره از جنس مذکر استعمال نمود.

مثلا خداوند در سوره مبارکه نساء آیه ۷ می فرماید:

«لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ...»

ترجمه: «برای فرزندان پسر، سهمی از ما ترک والدین و خویشان است».

در این آیه خداوند برای فرزندان مذکر چه بزرگ باشند و چه کوچک، لفظ «رجل» را بکار برده است. که شامل هر دو گروه می شود. مفسرین اهل تسنن در ذیل این آیه به این نکته اشاره می کنند، که به دو مورد اشاره می نماییم:

ملا عمر سربازی از علمای بزرگ اهل تسنن ایران، در ذیل این آیه می نویسد:

«رجال در اینجا بطور عموم ذکر شده است، بدین پیام که مطلقا جنس مرد است؛ بزرگ باشد یا کوچک، بالغ یا نابالغ همگی در این حکم داخل اند».

 (تبیین الفرقان، ج۷، ص۵۲)

آلوسی از علمای بزرگ اهل تسنن در رابطه با کلمه «رجل» در این آیه می نویسد :

«مراد از کلمه رجال فرزندان مذکر می باشند. حال اینکه این ذکور بزرگ باشند یا کوچک».

 (روح المعانی، ج۴، ص۲۱۰)

پاسخ: قسمت دوم:

 در پست قبلی در مرحله دوم ثابت نمودیم که در لغت عرب کلمه «رجل» بر جنس مذکر اطلاق می شود چه آن جنس مذکر بزرگ باشد یا کوچک. در این پست به مرحله سوم می پردازیم.

مرحله سوم: در کتب شیعه روایات متعددی نقل شده است مبنی بر اینکه، بچه شیر خوار هنگامیکه از شیر خوردن گرفته شود دیگر به هیچ عنوان رضاع اتفاق نمی افتد. و بدنباله آن احکام رضاع مثل محرمیت هم ایجاد نخواهد شد.

مثلا در روایت معتبری امام صادق علیه السلام فرمودند:

«لا رضاع بعد فطام»

ترجمه: «زمانی که بچه از شیر خوردن گرفته شد دیگر رضاع محقق نمی شود».

 (الکافی، ج۵، ص۲۶۷)

بنابراین کودک هنگامیکه از شیر گرفته شود (نهایتاً کودک تا سه سالگی از شیر مادر گرفته خواهد شد) دیگر احکام رضاع همانند محرمیت برایش ایجاد نخواهد شد.

در حالیکه در روایت مورد استناد شبهه کنندگان آمده است که «حرم علیه کل شیء من ولدها» یعنی با خوردن شیر آن زن محرمیت ایجاد می شود. که ما طبق روایت گفته شده ثابت نمودیم، هیچ رضاعی بعد از سن شیر خوارگی کودک اتفاق نمی افتد.

در نتیجه باید بگوییم منظور از کلمه «رجل» در روایت مورد استناد شبهه کنندگان، مرد بالغ نمی باشد، بلکه منظور از آن کودک شیر خوار است.

خلاصه دلایل:

1 بنابر اجماع شیعه (کاشف از قول معصوم) رضاع کبیر باطل می باشد.

 2ثابت نمودیم کلمه «رجل» در لغت عرب بر کودک هم اطلاق می شود.

3 ثابت نمودیم هنگامی که کودک از شیر گرفته شود، دیگر احکام رضاع بر او بار نمی شود.

ادامه دارد...

/ مشکات هدایت