امیر المومنین حضرت علی(ع)نهج البلاغه
"دوستان خدا"
آنانند که به درون دنیا نگریستند
آنگاه که مردم به ظاهر آن چشم دوختند و سرگرم آیندهی دنیا شدند
آنگاه که مردم به امور زودگذر دنیا پرداختند.
پس هواهای نفسانی که آنان را از پای در می آورد "کشتند"
و آنچه که آنان را به زودی ترک می کرد، ترک گفتند
و بهره مندی دنیاپرستان را از دنیا خوار شمردند
و دست یابی آنان را به دنیا زودگذر دانستند.
با آنچه مردم "آشتی" کردند، دشمنی ورزیدند
و با آنچه دنیاپرستان "دشمن" شدند آشتی کردند.
قرآن بوسیله آنان شناخته می شود
و آنان به کتاب خدا آگاهند
قرآن بوسیله آنان پابرجاست
و آنان به کتاب خدا استوارند.
به بالاتر از آنچه امیدوارند چشم نمی دوزند
و غیر از آنچه که از آن می ترسند هراس ندارند....