بهشت را مبر از خانه ناگهان بانو

بهشت را مبر از خانه ناگهان بانو

برای بی کسیِ فاطمه بمان بانو

به جان دختر مظلومه ات مرو از دست

مَساز اشک یتیمانه را روان بانو

بمان و فاطمه را خود عروس کن آری

که دختران همه محتاج مادران بانو

برای غربت من جان به لب شدی امّا

بدان که غربت زهراست بعد از آن بانو

به باغ یاسِ تو سیلی زدند، باور کن

بمان که یاس نمیرد جوان جوان بانو

بمان برای همیشه، همیشه یارم باش

مرا هنوز غریب وطن بدان بانو ...

یا صاحب الزمان ساعدالله قلبک

فی مصیبت ام المومنین خدیجه الکبری...