نزاع میان دو برادر، به شما ربطی ندارد!

کسی از مردم سامرا به دلیلی شخصی، نسبت به آیت الله میرزامحمدحسن شیرازی صاحب فتوای تنباکو، دشمنی می‌ورزید. به خاطر این دشمنی فرزند بزرگ ایشان «میرزا محمد» را مضروب ساخت. میرزا محمد به علت این ضربت درگذشت. میرزای شیرازی، در این واقعه هیچ نگفت و کمترین واکنشی نشان نداد. دشمنان آن روز اسلام واقعه را مورد توجه قرار دادند و خواستند برای ایجاد فتنه‌ای در دنیای اسلام، از آن بهر‌برداری کنند. بدین منظور عده‌ای به سامرا آمدند و به خدمت میرزا رسیدند و از وی درخواست کردند تا در مورد از دست رفتن فرزندش و کار ناشایستی که- با توجه به مقام میرزا- واقع شده است، اقدامی بکند و دستوراتی بدهد.

میرزا از این پیشنهاد استقبال نکرد و فرمود: «می‌خواهم خوب بفهمید! شما حق ندارید در هیچ یک از امور ما مسلمانان دخالت کنید! این قضیه‌ای است که میان دو برادر اتفاق افتاده است.» و بدین ترتیب آن‌ها را از خود راند. آن عده با بینی‌هایی به خاک مالیده از حضور میرزا مرخص شدند.

این جریان در آن ایام در پایتخت عثمانی، استانبول، به دربار این دولت «باب عالی» رسید. خلیفه عثمانی از این موضع مرجع شیعه شادمان شد و به والی بغداد دستور داد که خود به محضر میرزا برسد و از وی تشکّر کند و از وقوع حادثه با ابراز تأسّف، اعتذار جوید.

بخشی از کتاب «سیره و خاطرات علما» نوشته آیت الله جاودان، صفحه 115

#پاراکتاب_کتاب

#علما

#درس_حوزه

/ رسانیوز

هادی لطفی پیربستی جمعه 27 فروردین 1400 ساعت 10:40

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

درباره من