حکمت 273 نهج البلاغه" ضرورت توکّل به خداوند (اعتقادى):

حکمت 273 نهج البلاغه" ضرورت توکّل به خداوند (اعتقادى):

وَ قَالَ (علیه السلام): اعْلَمُوا عِلْماً یَقِیناً، أَنَّ اللَّهَ لَمْ یَجْعَلْ لِلْعَبْدِ -وَ إِنْ عَظُمَتْ حِیلَتُهُ وَ اشْتَدَّتْ طَلِبَتُهُ وَ قَوِیَتْ مَکِیدَتُهُ- أَکْثَرَ مِمَّا سُمِّیَ لَهُ فِی الذِّکْرِ الْحَکِیمِ، وَ لَمْ یَحُلْ بَیْنَ الْعَبْدِ فِی ضَعْفِهِ وَ قِلَّةِ حِیلَتِهِ وَ بَیْنَ أَنْ یَبْلُغَ مَا سُمِّیَ لَهُ فِی الذِّکْرِ الْحَکِیمِ؛ وَ الْعَارِفُ لِهَذَا الْعَامِلُ بِهِ، أَعْظَمُ النَّاسِ رَاحَةً فِی مَنْفَعَةٍ، وَ التَّارِکُ لَهُ الشَّاکُّ فِیهِ، أَعْظَمُ النَّاسِ شُغُلًا فِی مَضَرَّةٍ؛ وَ رُبَّ مُنْعَمٍ عَلَیْهِ مُسْتَدْرَجٌ بِالنُّعْمَى، وَ رُبَّ مُبْتَلًى مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلْوَى؛ فَزِدْ أَیُّهَا الْمُسْتَنْفِعُ [الْمُسْتَمِعُ] فِی شُکْرِکَ، وَ قَصِّرْ مِنْ عَجَلَتِکَ، وَ قِفْ عِنْدَ مُنْتَهَى رِزْقِکَ.

و درود خدا بر او، فرمود: به یقین بدانید خداوند براى بنده خود هر چند با سیاست و سخت کوش و در طرح و نقشه نیرومند باشد، بیش از آنچه که در علم الهى وعده فرمود، قرار نخواهد داد، و میان بنده، هر چند ناتوان و کم سیاست باشد، و آنچه در قرآن براى او رقم زده حایلى نخواهد گذاشت.

هر کس این حقیقت را بشناسد و به کار گیرد، از همه مردم آسوده تر است و سود بیشترى خواهد برد.

و آن که آن را واگذارد و در آن شک کند، از همه مردم گرفتارتر و زیانکارتر است.

چه بسا نعمت داده شده اى که گرفتار عذاب شود، و بسا گرفتارى که در گرفتارى ساخته شده و آزمایش گردد.

پس اى کسى که از این گفتار بهرمند مى شوى، بر شکر گزارى بیفزاى، و از شتاب بى جا دست بردار، و به روزى رسیده قناعت کن