نامه۷۳ نهج البلاغه» (نامه به معاویه) «افشاى سیماى دروغین معاویه»

نامه۷۳ نهج البلاغه»

(نامه به معاویه)

«افشاى سیماى دروغین معاویه»

اما بعد! من با پاسخ هاى پیاپى به نامه هایت و شنیدن مطالب نوشته هایت، رأى خود را سست و زیرکى خود را به خطا نسبت مى دهم و همانا تو که مدام خواسته هایى از من دارى و نامه هاى فراوان مى نویسى، به کسى مانى که به خواب سنگینى فرو رفته و خواب هاى دروغینش او را تکذیب مى کند، یا چون سرگردانى هستى که ایستادن طولانى بر او دشوار مى باشد و نمى داند.

آیا آینده به سود او یا به زیانش خواهد بود گرچه تو آن کس نیستى امّا به تو شباهت دارد؟

به خدا سوگند اگر پرهیز از خونریزى در مهلت تعیین شده نبود، ضربه کوبنده اى دریافت مى کردى که استخوان را خرد و گوشت را بریزاند، معاویه بدان که شیطان تو را نمى گذارد تا به نیکوترین کارت  بپردازى، و اندرزى که به سود تو است بشنوى.

درود بر آنان که سزاوار درودند.

«أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّی عَلَى التَّرَدُّدِ فِی جَوَابِکَ وَ الِاسْتِمَاعِ إِلَى کِتَابِکَ لَمُوَهِّنٌ رَأْیِی وَ مُخَطِّئٌ فِرَاسَتِی وَ إِنَّکَ إِذْ تُحَاوِلُنِی الْأُمُورَ وَ تُرَاجِعُنِی السُّطُورَ کَالْمُسْتَثْقِلِ النَّائِمِ تَکْذِبُهُ أَحْلَامُهُ وَ الْمُتَحَیِّرِ الْقَائِمِ یَبْهَظُهُ مَقَامُهُ لَا یَدْرِی أَ لَهُ مَا یَأْتِی أَمْ عَلَیْهِ وَ لَسْتَ بِهِ غَیْرَ أَنَّهُ بِکَ شَبِیهٌ وَ أُقْسِمُ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَوْ لَا بَعْضُ الِاسْتِبْقَاءِ لَوَصَلَتْ إِلَیْکَ مِنِّی قَوَارِعُ تَقْرَعُ الْعَظْمَ وَ تَهْلِسُ اللَّحْمَ وَ اعْلَمْ أَنَّ الشَّیْطَانَ قَدْ ثَبَّطَکَ عَنْ أَنْ تُرَاجِعَ أَحْسَنَ أُمُورِکَ وَ تَأْذَنَ لِمَقَالِ نَصِیحَتِکَ وَ السَّلَامُ لِأَهْلِهِ»