کاکتوس

کاکتوس

کاکتوس به من درس زندگى داد .

هر چه بیشتر خودت باشى ،

هر چه متظاهر نباشى ،

کمتر طرفدار دارى .

کاکتوس تیز است و تیغ دار ،

اما حقیقت است ، راست است ،

خود را به دروغ لطیف نشان نمی دهد ،

به علت همین متظاهر نبودن

و خود بودنى ستودنى ،

کم طرفدار دارد و اکثرا تنهاست .

من گل هاى زیبایى را می شناسم

که درونشان سمى است ...

بهشان نزدیک شوى ،

مسموم و بیمار می شوى ،

هر چند که ظاهر زیبایى دارند ...

کاکتوس به من یاد داد :

ظاهر را رها و باطن را دریابم ...

که هر ظاهر زیبایى ،

لزوما خوش باطن نیست ...

کاکتوس به من گفت :

خودت باش ...

هر چند تیز و تیغ دار ...

حداقلش این است که

طرفدار کم دارى ،

اما همان اندک طرفدار ،

عاشقانه طرفدار تواند ...

کاکتوس را دوست دارم ...

کاکتوس خودش است ...