همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

ما گدایان خیل سلطانیم

شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود

هر چه ما را لقب دهند آنیم

دوستان در هوای صحبت یار

زر فشانند و ما سر افشانیم

اللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى

aqr_ir

هادی لطفی پیربستی جمعه 1 شهریور 1398 ساعت 12:01

نظرات 0 + ارسال نظر

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.