اَسرار؛ نمی‌گویم - اِصرار بس‌است

اَسرار؛  نمی‌گویم -  اِصرار بس‌است

" دوستت  دارم "  -  اقرار بس‌است

راز ِ  دل ِ  تنگم؛ هرگز نخواهم گفت

رنجیدن و عذاب - احصار بس‌است

بد کرده‌ای با ما - گفتن ندارد عشق

داند؛  تمام ِ  شهر  -  انکار بس‌است

تا کی به‌روی ِ هم - ما چنگ اَندازیم

تا کی جدال ‌و رزم؟ پیکار بس‌است

از واژه‌ی ِ  "دل" -  من خسته‌ام دلبر

نالیدن ِ  دل -  اخم ِ  دلدار بس‌است

از عاشقی و عشق؛  دیگر نگو با من

ول کُن دوروئی را - اظهار بس‌است

پیمانه‌ی ِ  صبرم؛  لبریز ِ  لبریز است

پیمانه سنگین شُد - معیار بس‌است

عشق؛  جُز -  خواب و خیالی نیست

هرچه خیال ‌و وهم‌، پندار بس‌است

من عاشقت بودم -  گفتم؛ مکرّر این

دیگر  نخواهم گفت، تکرار بس‌است

گفتم هزاران‌بار، این‌بار خواهم‌ گفت

این جمله را؛ "خدا نگهدار بس‌است"

سلول‌های ِ  من؛  از  زخم -  پوکیده

جانم  به لب رسید -  ایثار بس‌است

کردم خریّت  من؛  بی‌ قدّ  و  اندازه

سادگی‌ -  بی ‌حدّ و مقدار بس‌است

تیر  باران  شد  -  هرچه  دل ِ خونم

چَشم‌ْ بسته -  کُنج ِ  دیوار بس‌است

«این‌زندگانی کُشت، ما را بیا ای‌مرگ»

خسته‌ترینم  عشق - انگار بس‌است !!

حسن_جهانچی

۲۷ آذر ماه - ۱۳۹۷ نود و هفت