لغت شناسی قرآن کریم بیست_و_چهارمین_لغت

لغت شناسی قرآن کریم

بیست_و_چهارمین_لغت

این لغت ۵۲ بار در قرآن کریم ذکر شده است

اَخ: برادر، رفیق، مصاحب. در اصل کسی را گویند که با دیگری در پدر و مادر شریک است. در مفردات پس از ذکر معنای اصلی آن می‌گوید: هر که با دیگری در قبیله یا در دین یا در صنعت یا در معامله یا در مودّت و یا در غیر این‌ها شریک باشد به او اَخْ گفته می‌شود در قرآن مجید، هم در معنای اصلی و هم در معنای مجازی هر دو به کار رفته است. نظیر

«ثُمَّ اَرْسَلْنا مُوسی و اَخاهُ هارُونَ بِآیاتِنا» (۴۵ / مؤمنون)

یعنی: سپس موسی و برادرش هارون را با آیات خود فرستادیم. که در معنای اصلی است و مثل «وَ اِلی عادٍ اَخاهُمْ هُودا» (۶۵ / اعراف)

یعنی: و به سوی قوم عاد برادرشان هود را فرستادیم. که سبب استعمال مشارکت در قبیله است، پیدا است که هود و صالح و شعیب از قبیله عاد، ثمود و مَدْیَن بودند. درباره هم مسلکی آمده

«اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ» (۱۰/حُجُرات)

یعنی: مؤمنین با هم برادرند.

نسیم وحی

nasimevahy

اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج