14 ربیع الأوّل مرگ یزید بن معاویه

14 ربیع الأوّل

 مرگ یزید بن معاویه

در سال 64 هـ در شب چهاردهم ربیع الأوّل یزید بن معاویة بن ابی سفیان در سن 39 سالگی یا 37 سالگی یا 35 سالگی به درکات جحیم شتافت. (1) قول دیگر در مرگ یزید پانزدهم این ماه است. (2)

مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را بر خود متمکّن ساخت و به یزید ملعون بارور شد.

از همین جاست که طبق فرمایش ائمه علیهم السلام قاتل امام حسین علیه السلام ولد الزناست، که این کلام شامل شِمر، عُمَر سعد، ابن زیاد و غیر آنها نیز می شود.

او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفر آمیز و تارک الصلوة بود.

چنانچه دمیری در حیات الحیوان و مسعودی در مروج الذهب نوشته اند او میمون های زیادی داشت که لباس های حریر و زیبا بر آنها پوشانیده، طوق های طلا بر آنها نموده، سوار بر اسب ها می نمود، و همچنین سگ های بسیاری طوق به گردن داشت که با دست خود آنها را شستشو می داد و سپس نیم خورده ی آنها را خودش می خورد و در اثر اعتیاد به مشروبات الکلی مست و مخمور بود. (3)

او بود که واقعه ی جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین صلوات الله علیه و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین صلوات الله علیه و عمّه ی سادات زینب کبری علیها السلام و دیگر علوّیات و فاطمیّات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت بُرد.

او بود که خانه ی خدا را خراب کرد و پرده ی آن را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه ی حرّه در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد، و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد.

بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معیّنی نداشتند. بعد از آن قتل و غارتی در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید، و مردم را داخل حرم مطهّر کشتند.

در علّت مرگ او چند قول است :

یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است.

شیخ صدوق رَحِمَهُ الله می فرماید :

یزید شب با حال مستی خوابید و صبح او را مُرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل اینکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند.

احمد بن حنبل و جماعتی از اهل سنّت لعن یزید را تجویز کرده اند و عدّه ای از آنان معتقد به کُفر یزید هستند، و ابن جوزی کتابی بر ردّ یزید نوشته است. (4)

در این روز زیارت امام حسین صلوات الله علیه مناسب است. (5)

منابع :

1. مسار الشیعة : ص 50. و ... .

2. تاریخ طبری : ج 4، ص 389. و ... .

3. شب های پیشاور : ج 1، ص 257. و ... .

4. تتمّة المنتهی : ص 56 ـ 55. و ... .

5. بحار الأنوار : ج 98، ص 101.