شنیده اید که بعضی ها می گویند:
من بچه بودم، مادرم در دهه عاشورا، مرا پای روضه ها شیر می داد؛
در گوش من «حسین حسین» می خواند.
بعد آرام آرام با همین ذکر بزرگ شدم و بالا آمدم؟
با «شیر» در دلم شد و با «جان» به در شود!
بالاتر از این را می گویم؛
در یک فراز و دید بالاتر، این پیوند، به اصطلاح روز «ژنتیکی» است.
یعنی «من الازل الی الابد؛ من الادم الی الخاتم و من الخاتم الی القیامة» این رابطه و پیوند برقرار است.
این مساله را نباید سطحی دید.
پیوند با امام حسین علیه السلام، یک مساله عادی نیست و باعث استقامت است