مادری پیر مرا
نکته ای زیبا گفت !
از بد دنیا گفت !
گفت طاووس مشو
که به عیبت خیزند
گر شوی شعله ی شمع ،
زیر پایت ریزند !
گفت پروانه مشو ،
که به سر گردانی ،
لای انگشت کتاب ،
سالها میمانی !
نه زمین باش نه خاک ،
که تورا خوار کنند ،
وانگهی ذهن تورا ،
پر ز مرداب کنند !
آسمان باش که خلق ،
به نگاهت بخرند !
وز پی دیدن تو ،
سر به بالا ببرند...