خوشبختى،

خوشبختى،

در واقع زندگى کردن در زمان است

و این که ندانى چقدر خوشحالى.

سعادت واقعى از بى اطلاعى از خوشبختى مى آید،

این یک ارامش جسمانى است،

چیزى بین رضایت و خوشى و ثبات ناشى

از احساس تعلق به جهان هستى.

آن وقت که فقط به معشوقت عشق نمى ورزى

بلکه عاشق دنیایى مى شوى

که او به تو هدیه کرده است.

مغز اندرو

ادگار لارنس

Daheh60