آیا فریادرسی هست؟

آیا فریادرسی هست؟

امروز در برخی صفحات مجازی و اخبار صداوسیمای میلی چنان روی تنبیه یک دانش‌آموز خوزستانی مانور دادند که باعث تأسف و تأثر بنده گردید. البته گرچه تنبیه بدنی یک روش منسوخ و غیرمنطقی می‌باشد ولی در بوق و کرنا کردن آن و زیرسوال بردن عمل یک معاون زحمتکش مدرسه با جمعیت زیاد و کلاسهای شلوغ ،زیر سوال بردن همه‌ی معلمان وفرهنگیان شریف و زحمتکش و بی‌ادعاست؛ و بنده نیز به عنوان یک فرهنگی نزدیک به دوسال است که همسرم دراثر سهل انگاری و شاید تشخیص اشتباه یک پزشک یا پرسنل یک بیمارستان به حالت کما رفته و دریغ از یک توبیخ و یک پیگیری و یک سرکشی ساده مقامات و دست‌اندرکاران وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی با درآمدهای نجومی و میلیونی، شاید ژن آنها برتر از معلمان وفرهنگیان شریفی است که همواره وامدار آنان می‌باشند. گرچه بنده نزدیک به دوسال است که مادر مهربان فرزندانم دراثر سهل انگاری و عدم توجه کافی بر بستر بیماری افتاده و چراغ خانه‌ام خاموش گشته و هیچ فریادرسی نیست؛ ۱۴ماه می‌باشد که علیرغم میل باطنی‌ام و بنابر اصرار مکرر یکی ازپزشکان معالج شکایتی را تقدیم نظام پزشکی اصفهان نموده‌ام که هنوز هیچ پیگیری قابل توجهی انجام نگرفته است.

اگر نبود توسل و توکل به خدا،ائمه و شهدا و کمک ومساعدت خویشان و همکاران مدرسه‌ای و همشهریان باوفایم ، شاید کمر زیر این حادثه خم کرده بودم. به هرحال آنچه مرا واداشت که درددل خود را رسانه‌ای کنم عدم توجه به خواسته‌ها و مطالبات فرهنگیان مظلوم و زحمتکش است که نه تنها دارای حقوق نجومی نمی‌باشند بلکه با رنج و سختی روزگار می‌گذرانند، می‌باشد.

بااین همه کارمند دولت وافزایش خیره کننده حقوق وپاداش وخدمات رفاهی شان ،تا افزایش مختصری در حقوق و دریافتی فرهنگیان صورت می‌گیرد ، همه اخبار و تیتریک روزنامه هامی‌گردد و اگر اشتباه یا قصوری هم از آنان سرزد همه عالم و آدم و رسانه و فضای مجازی و روزنامه و صداوسیما انگشت اتهام را به سوی آنان نشانه می‌گیرند و چنان آنان را تحقیر می‌کنند که باعث عدم احترام، تمکین و فرمانبرداری دانش‌آموزان ،اولیای آنان و مقامات و مسئولین می گردد.

براستی تا کی باید اینگونه باشد؟؟؟

آیا مقام و شأن معلمی باید اینگونه به مسلخ برود؟

مگر همه ی ما ریزه خور خوان معلمانمان نیستیم؟

کمی هم پای درددل فرهنگیان و معلمان بازنشسته و موظف بنشینیم و حالی از آنان بپرسیم.

نظر به کار مفیدم نمی‌نماید کس

هزار دیده منتظر یک خطایم هس

باعرض معذرت و پوزش و التماس دعا از همه همکاران محترم و زحمتکش.

علی سمیع/مدیر دبستان انقلاب اسلامی وزوان اصفهان

۹۶/۷/۲۵

بصیرت