خدا و دو دست ملائکه در محافظت از انسان

خدا و دو دست ملائکه در محافظت از انسان

«وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ یُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّی إِذا جاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا یُفَرِّطُونَ» انعام : 61

او بر بندگان خود تسلّط کامل دارد و مراقبانی بر شما می گمارد تا زمانی که یکی از شما را مرگ فرا رسد ( در این موقع ، ) فرستادگان ما جان او را می گیرند و آنها ( در نگاهداری حساب عمر و اعمال بندگان ، ) کوتاهی نمی کنند.

ملائکه «حفظه» انسان را از تمام بلاها حفظ می‌کنند

اینکه ارسال حفظه را مطلق ذکر نموده و قیدى نه به ارسال زد و نه به حفظه و آن گاه آن را محدود به فرا رسیدن مرگ نمود، خالى از دلالت بر این معنا نیست که آن حفظه کارشان حفظ آدمى است از همه بلیات و مصائب، نه تنها بلاى مخصوصى. {وَ یُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً}

هدف از گماشتن ملائکه «حفظه» براى آدمى تا زمان مرگ

جهت احتیاج آدمى به این حفظه این است که نشات دنیوى، نشات اصطکاک و مزاحمت و برخورد است، هیچ موجودى در این نشات نیست مگر اینکه موجودات دیگرى از هر طرف مزاحم آن مى‏باشند... به همین جهت موجودات جهان همواره در حال تنازع و غلبه بر یکدیگرند.

یکى از این موجودات، انسان است که تا آنجا که ما سراغ داریم، ترکیب وجودیش از لطیف‏ترین و دقیق‏ترین ترکیبات موجود در عالم، صورت گرفته، و معلوم است که رقیب‏ها و دشمنان چنین موجودى از رقباى هر موجود دیگرى بیشتر خواهند بود، و لذا به طورى که از روایات نیز برمى‏آید خداى تعالى از فرشتگان خود کسانى را مامور کرده تا او را از گزند حوادث و دستبرد بلاها و مصائب حفظ کنند، و حفظ هم مى‏کنند و از هلاکت نگهش مى‏دارند تا اجلش فرا رسد، در آن لحظه‏اى که مرگش فرا مى‏رسد دست از او برداشته و به دست بلاها و گرفتارى‏ها مى‏سپارندش تا هلاک شود.

منبع : ترجمه المیزان: ج‏7، ص: 186 و 187.

Howzehir