نوجوانی به مادرش گفت:
به من دیالوگ نده، این زندگی من است!
او خلاصه و مفید این جمله را گفت و با احترام از مادرش دور شد.
مادرش در حال یاد دادن جملاتی بود که او می بایست در ارتباط با دوستانش و اقوامشان بگوید و یا نگوید!
نوجوان امروز روش مکتبی گذشته را نمی پذیرد و کانالهای ارتباطی و یادگیری متفاوتی دارد.
نسل امروز از آموزش مستقیم و توصیه و تربیتی که هدفش او باشد، گریزان است و در صورت اجبار فقط شنونده منفعلی است که قرار است در عمل به کارهای خودش بپردازد.
نوجوان امروز راههای مختلفی را می بیند و نیازمند مشاوران و دوستانی امین با توانایی ارتباط موثر هستند تا از راههای موجود، راه مناسب تر را برگزینند. این نسل بسیار دقیقتر و آگاه تر از نسل پیشین است و اگر تجربه گذشتگان به روشی نوجوان پسند در اختیارشان قرار گیرد، نسلی قدرتمند خواهند بود.
والدین بدلیل نشناختن اقتضائات نسل جدید در ترس و واهمه ای از افکار و گفتار و رفتار آنها به سر می برند و عدم توانمندی آنها در ارتباط با نسل شتابنده اطلاعات شکافی ارتباطی را فراهم ساخته است.
در این شرایط که وظیفه حاکمیت و مدیریت کشور، برنامه ریزی جهت تسهیل این ارتباط است باید اذعان داشت که شرایط والدین در نشناختن و عدم توانمندیشان را در نظام اجتماعی و مدیریتی کشور نیز نسبت به این نسل شاهدیم.
امروز نمی توان بدون مشارکت جدی نوجوانان و جوانان برای آنها تصمیم سازی یا تصمیم گیری کرد و هنوز فرهنگ مشارکت و ارزش اجتماعی و مدیریتی آن در کشورمان بالا نیست!
محمدرضا رستمی* عضو شورای سیاستگذاری همایش ملی سواد رسانه ای و مسئولیت اجتماعی
@MyAsriran