خدای حکیم، می­داند که رسالت خود را کجا قرار دهد

خدای حکیم، می­داند که رسالت خود را کجا قرار دهد و چه کسی را به عنوان جانشین خود بر روی زمین برگزیند، تا عهده­دار هدایت مردم و نجات آن­ها از گمراهی شده و وظیفه­ی سنگین پیامبری را به­طور شایسته ادا کند.

در این مقاله فقط به معرفی معجزات حضرت موسی(ع) که جهت هدایت فرعون و اطرافیانش آورد، می­پردازیم و قبل از بیان این معجزات، به دو مطلب مهم، پیرامون معجزه اشاره می­کنیم:

از جمله معجزات بارز حضرت موسی(ع)، تبدیل شدن عصای او به اژدها (مار بزرگ) و یدبیضا (دست درخشان) است که خدای متعال در قرآن به آن­ها اشاره کرده است. بر اساس آیات سوره­ی طه، هنگامی که خداوند در سرزمین مقدّس طوی، موسی را به پیامبری برگزید، دو معجزه­ی آشکار نیز به او عطا کرد:   

خدای متعال به موسی(ع) فرمود: «چه چیزی در دست راست تو است، موسی(ع) در جواب عرض کرد: این عصای من است، بر آن تکیه می­زنم، با آن برگ درختان را برای گوسفندانم می­ریزم و نیازهای دیگری را نیز با آن برطرف می­کنم.»

خدای متعال به موسی دستور داد که عصایش را به زمین بیندازد: «أَلْقِها یا مُوسى! فَأَلْقاها فَإِذا هِی حَیةٌ تَسْعى»‏

«اى موسى! آن را بیفکن؛ پس موسى آن(عصا) را افکند، که ناگهان اژدهایی شد که به هر سو می­شتافت.»

حضرت موسی این دستور الهی را سریعاً انجام ­داد و عصایش به صورت مار عظیمی در ­آمد؛ سپس به موسی دستور داده شد که آن را بگیرد، بدون اینکه ترسی در دل داشته باشد؛ تا به صورت اولیه(چوب دستی) در بیاورد

بعد از معجزه­ی عصا، خداوند جهت عطای معجزه­ی دیگر، به موسی فرمان دیگری می­دهد:

«وَ اضْمُمْ یدَکَ إِلى‏ جَناحِکَ تَخْرُجْ بَیضاءَ مِنْ غَیرِ سُوءٍ آیةً أُخْرى»

«دستت را در گریبانت ببر، تا سفید و بى‏عیب بیرون آید؛ این نشانه­ی دیگرى (از سوی خداوند) است.»

این سفیدی و درخشانی دست، به خاطر درد و مرض، مثل پیسی و مشکلات پوستی نیست؛ بلکه نشانه­ای از اعجاز و قدرت الهی است.

بعد از اعجاز موسی(ع) که حق از باطل روشن شد، فرعون و ساحران او  شکست خورده و احساس شرم و حقارت نمودند. ساحران که آشنایی کامل به فنون سحر و جادوگری داشتند، هیبت و عظمت این اعجاز واقعی را دیدند، و فهمیدند که این کار موسی از جنس سحر آن­ها نبود؛ در نتیجه به خدای موسی ایمان آوردند و حتی تهدید فرعون تأثیری در وجود آن­ها نگذاشت و با اخلاص تمام در راه خدا ایستادگی کردند؛ چرا که واقعیت را دریافته بودند؛ ولی فرعون نه تنها ایمان نیاورد، بلکه موسی را نیز ساحر خواند و ساحران را در تسلط به منطقه، همدست موسی خواند؛ زیرا بزرگ­ترین شکست فرعون، ایمان ساحران در انظار آن جمعیت عظیم بود.