امروز با قرآن
آیه شریفه :
ٱقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِى غَفْلَةٍۢ مُّعْرِضُونَ (سوره انبیاء /آیه 1)
ترجمه :
حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالی که در غفلتند و روی گردانند!
توضیح و نکات آیه :
غفلت و بى توجّهى دو گونه است:
الف: غفلتى که شخص با هشدار بیدار مىشود.
ب: غفلتى که مقدّمهى اعراض است، یعنى شخصِ غافل نمىخواهد بیدار شود. همچون کسى که خودش را به خوابزده که با صدا زدن نیز چشم خود را باز نمىکند.
حسابرسى مردم قطعى است. «اقترب» (بکار رفتن فعل ماضى به جاى مضارع، نشانهى قطعى بودن است.)
قیامت و زمان حسابرسى را دور نپنداریم. «اقترب»
حساب، براى همه انسانهاست. «للناس»
نظم وحساب، لازمهى یک زندگى کامل است. «حسابهم» (انسان، پدیدهاى تصادفى نیست، بلکه موجودى هدفدار و بر مبناى حساب و محاسبه است.)
گاهى باید براى جذب حواسها، سخن را کوبنده و هشدار دهنده آغاز کرد. سوره با جمله «اقترب للناس حسابهم» شروع شده است.
این حساب است که به سراغ انسانها مىآید، هر چند آنان از حساب، غافل باشند ویا از آن بگریزند. «اقترب للناس حسابهم» ونفرمود: «اقترب الناس الى حسابهم»
غفلت، زمانى خطرناک است که بر اساس بىاعتنایى باشد. «غفلة معرضون»
تفسیر_نور
تبیان
لطفا نترسید !
یکی از عواملی که به خصوص در روابط خانوادگی خودش را خیلی نشان می دهد بحث ترس است. اگر فرزند شما کار زشتی کرد و شما تنبیه و توبیخش کردید و به او تشر زدید یا خدای ناکرده سرش فریاد کشیدید ، چنانچه او یک بار دیگر چنین اشتباهی کرد، ترجیح می دهد که دیگر به شما نگوید یا دروغ بگوید؛ چون که دیده عکس العمل شما خیلی بد و نامناسب است. در رابطه با زن و شوهر نیز به همین شکل؛ مرد و زن از ترس یکدیگر دروغ می گویند. چون می ترسند که اگر راست بگویند یک عکس العمل بسیار تند از طرف مقابل ببینند. در جامعه هم به همین ترتیب است.
تبیان
به چه چیز باید عشق ورزید؟
گروهی از مردم که از عشق خدا بی نصیبند، کسانی هستند که اموال، کسب و کار، فرزند و اقوام و دوستان را در عرض خدا قرار داده اند و در مقابل، مؤمنان و خدامحوران لبریز از عشق پروردگارند و هیچ محبتی را بر محبت خداوند مقدّم نمی دارند.
در عرفان اسلامی، محبت، اساس هستی است. به باور برخی عارفان، حقیقت عشق و نیز عاشق حقیقی و معشوق حقیقی، خداوند است؛ زیرا جز او موجودی نیست و کائنات همگی جلوه های او هستند. بنابراین هم می توان آن را به حضرت حق اسناد داد و هم به خلق.
عشق دو جنبه دارد: از یک سو اشتیاق خداوند (گنج پنهان) است که می خواهد برای موجودات آشکار شود. از سوی دیگر عشق و اشتیاق موجودات به خدا که در واقع عشق خدا به خویشتن خویش است (موجودات، تجلیات گوناگون خداوند هستند)؛ چون خدا هم خالق و مخلوق و هم عاشق و معشوق است.
بالاترین محبت ها، محبت به خداوند است. در انس و الفت با خداوند، چنان لذتی نهفته است که هیچ چیز را یارای برابری با آن نیست. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: خداوند به موسی بن عمران وحی کرد: مرا دوست بدار و دوستی مرا در دل های دیگران بگستران. موسی عرض کرد: ای خدا! من دوستت دارم، ولی چگونه تو را نزد بندگانت محبوب سازم؟ خدا فرمود: نعمت هایی را که به آنان داده ام، به ایشان یادآوری کن؛ زیرا آنان جز خوبی از من ندیده و به یاد ندارند.
به راستی، وقتی زیبایی و شگفتی خلقت، کشش عجیبی در دل ها ایجاد می کند، شناخت سرچشمه زیبایی، چه شوق و لذتی به همراه خواهد داشت.
البته دلی که جایگاه غیر خدا باشد، نمی تواند به طور کامل در اختیار خداوند باشد. از این رو، امام حسین علیه السلام می فرماید: أَنْتَ الّذی أَزَلْتَ الاغْیارَ عَنْ قُلوبِ احِبّائِک حَتّی لَمْ یحِبّوا سِواک.
خدایا! تویی که میل به دیگران را از دل های دوستانت بیرون کردی تا جز تو را دوست نداشته باشند.
تبیان
خودکشی در پل طبیعت تهران/ یک جوان خود را از بالای پل به پایین پرت کرد
رئیس مرکز اطلاعرسانی پلیس راهور تهران بزرگ از خودکشی یک جوان حدوداً ۲۵ ساله در تهران خبر داد. این جوان خود را از پل طبیعت به بزرگراه مدرس پرت کرد.
http://www.yjc.ir/fa/news/5701027