امروز با قرآن
آیه شریفه :
ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا۟ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٍۢ ثُمَّ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِکَ وَأَصْلَحُوٓا۟ إِنَّ رَبَّکَ مِنۢ بَعْدِهَا لَغَفُورٌۭ رَّحِیمٌ (سوره نحل / آیه 119)
ترجمه :
امّا پروردگارت نسبت به آنها که از روی جهالت، بدی کردهاند، سپس توبه کرده و در مقام جبران برآمدهاند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است.
توضیح و نکات آیه :
جهل به معناى ندانستن است، ولى جهالت در موردى که انسان میداند ولى هوى و هوس بر او غالب میشود نیز بکار میرود. در سوره ى انعام آیه 54 و سوره نساء آیه 17 نیز جهالت به این معناست.
اسلام بنبست ندارد و راه بازسازى را براى انسان باز گذاشته است. «ثم تابوا»
پذیرفتن توبه از شئون ربوبیّت الهى و شیوههاى تربیت است. «ربّک»
توبه واقعى آن است که همراه با اصلاح وجبران خلافها باشد. «تابوا... واصلحوا»
راه توبه بر روى همه باز است. «للذین»
گناهانى که بخاطر غلبهى هوس باشد نه انکار و عناد، به پذیرش توبه نزدیک است. «عملوا السّوء بجهالةٍ ثم تابوا»
پذیرفتن توبه از جانب پروردگار قطعى است. (انّ - لغفورٌ - جمله اسمیه)
خداوند علاوه بر پذیرش خلافکار، نسبت به او مهربان نیز هست. «لغفور رحیم»
تبیان