کلبه متروک عشقم بیتو ای پروانه سوخت
لابلای شعله هایش این دل دیوانه سوخت
داستان عشق من درخاطرات افسانه شد
بند بند استخوانم ضمن این افسانه سوخت
بانی دمساز رفتم گوشه ویرانه ای
آه حتی بامن ونی گوشه ویرانه سوخت
مرغ عشقم باچه زحمت جزجز لانه ساخت
آخر آن بیچاره بین شعله های لانه سوخت
اشک غم از دیده ها جاریست درناکامیم
گوهیا هرکس چومن درماتم جانانه سوخت
وقتی اندوه جداهی را دلم باور نمود
هم تحمل هم امیدم هردو دریک خانه سوخت