شعر _گیلکی

شعر _گیلکی

تی دَسان پینه دَوَسته، می دَسان چونِلیهِ

راشی ناهموارهِ یا کی من و تی عَیب شَلیهِ

فاندیری کی به کیه، هرچی حسن گُفته گبَ،

 شاقاجی زورَکی سنگر، غازیان انزلیه

اَمی لافند به اَمی شاخه واپخته، نیویره، هو علی خواجه گوره خواجه، الانم علیهِ

دو سه قد آدمی آب جه اَمی قد دَوارست، جانماز آبکشانه خانهِ آبه، اون پالیهِ

تی چومِ عَینک شایدم سرکونَکایهِ، کی ترهِ

سیاه لانتی بوزه ریسمان، لارهِ تورب، فِرزعلیه

می مرا سَرفتَران (sarfataran) اَ جنگلَ، هرچی بادا باد؛

خانه داشتن نَشا او پرندا کی جنگلیه

جهِ می قولی تانی گفتن او دَوَنگهَ میزِ پوشت

، کارِگَر هرچی ببه، نجارهِ تی صندلیهَ

تی منم منم اَ میدان، سگهِ لابهِ، نیویره، هیشکی نه آخرین پهلوانهِ نه هم اولیهِ

بدا رَخشَن بیگیرید، شیونَ، موفتهِ شصته شان، واجامو کارَ کی می حرفَ حیسابی، حالیه

شیون فومنی

@loulemancity