صحن حرماز نسیم پر بود

صحن حرماز نسیم پر بود

از گفتن (یا کریم)پر بود

خورشیددوباره بوسه مى زد

بر چهره مهربان گنبد

گنبد پر از آفتاب مى شد

آهسته غم من آب مى شد

رفتمطـرف ضریح او باز

تا پر شوم از هواى پرواز

اطـراف ضریح گریه ها بود

دلهاىشکسته و دعابود

دل هاى همه ز بارش اشک

مانند کبوترى رها بود

عطـر گل یاس در دل من

عطـرصلوات در فضا بود

لب ها همه حرف و درد دل داشت

با او که غریب آشنا بود

با یک بغل آرزو و امید

رفتم طـرف ضریح خورشید

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا ...

@pieceofheaven