گر جسم و جان فدای معلم کنم رواست

گر جسم و جان فدای معلم کنم رواست

تعلیم و تربیت به جهان کار انبیاست

داشتن علم، به تنهایی ارزش نیست. علم دانشمند زمانی اهمیت دارد که آن را به دیگران منتقل کند. معلمی شغل و حرفه نیست بلکه تحفه ای آسمانی است که خداوند به انسان داده است. معلم، معمار قلب هاست و بذر نور در دل ها می افشاند. قدردانی و تجلیل از معلم، قدردانی از باغبانی است که هر صبح، سبدی از صمیمیت با خود به کلاس می برد و با انگشتان مهربان خویش، بر شاخه قلب ها فردا را پیوند می زند.

معلمی در قرآن به عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی است. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیغمبر اکرم (ص) نازل شد، به این هنر خداوند اشاره شده است:

اقرا باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم. آیه 1 تا 5 سوره علق

بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خونی بسته شده آفرید . بخوان که پروردگار تو از هر کریمی کریمتر است همانکه به وسیله قلم تعلیم کرد و آنچه را که انسان نمی دانست به او آموخت.

در این آیات خداوند، خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است.

چندین سال است در 12 اردیبهشت ماه، بهانه مقدس شهادت معلمی بزرگ و فرزانه، استاد شهید مطهری رحمه الله دست مایه قدردانی و تجلیل از مقام معلم شده است، معلمی که انسان ساز و فرداپرداز است و تکریم و تعظیم او، تکریم و تعظیم علم است.

ما نیز به مناسبت روز معلم، بوسه بر دستان معلمان این مرز و بوم می زنیم و برای تمام معلمان عزیز کشورمان آرزوی سلامتی و موفقیت داریم و این روز بزرگ را به تمام معلمان و اساتید گرانقدر کشور

عزیزمان تبریک عرض می نماییم.