لیلة الرّغائب

لیلة الرّغائب

اوّلین شب جمعه ماه رجب را «لیلة الرّغائب» گویند.

(«لیلة الرّغائب» یعنى شبى که به خاطر پاداش‏ها و فضیلت‏هاى فراوانى که دارد، مورد میل و رغبت فراوان است و یا به معناى «شب ‏پاداش‏هاى فراوان» است، زیرا «رغائب» جمع «رغیبه» است که هم به معناى «کار مورد رغبت» آمده است و هم به معناى پاداش و عطاى فراوان.)

رسول خدا صلى الله علیه و آله در روایتى که فضیلت ماه رجب را بیان میکرد فرمود: «از اوّلین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید که فرشتگان آن را «لیلة الرّغائب» نامیدند.»

آنگاه رسول خدا صلى الله علیه و آله اعمالى را براى آن شب به این کیفیّت بیان فرمود: «روز پنج‏شنبه اوّل ماه را روزه می‏گیرى، چون شب جمعه فرا رسید، میان نماز مغرب و عشا دوازده رکعت نماز می گذارى (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت از آن، یک مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه «إنّا انزلناه» و دوازده مرتبه «قل هو اللَّه احد» را مى‏خوانى؛ پس از اتمام نماز هفتاد مرتبه مى‏گویى:

«أللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ النَّبِىِّ الْامِّىِّ وَ عَلى‏ آلِهِ»

آنگاه به سجده مى‏روى و هفتاد بار مى‏گویى:

«سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ»

سپس سر از سجده برمى‏دارى و هفتاد بار مى‏گویى:

«رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ، إِنَّکَ أنْتَ العَلِىُّ الْأعْظَمُ»

بار دیگر نیز به سجده مى‏روى و هفتاد مرتبه مى‏گویى:

«سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ»

آنگاه حاجت خود را مى‏طلبى که ان‏شاءاللَّه برآورده خواهد شد.

رسول خدا صلى الله علیه و آله در فضیلت این اعمال فرمود: «کسى که چنین نمازى را بخواند، خداوند همه گناهانش را بیامرزد ... و در قیامت درباره هفتصد تن از خاندانش شفاعت میکند، و چون شب اوّل قبر فرا رسد، خداوند پاداش این نماز را به نیکوترین چهره، با رویى گشاده و درخشان و زبانى فصیح و گویا، به سوى قبر او مى‏فرستد، آن چهره نیکو به وى گوید: «اى حبیب من! بر تو بشارت باد! که از هر شدّت و سختى نجات یافتى» از آن چهره نورانى مى‏پرسد: «تو کیستى؟ من تاکنون چهره‏اى از تو زیباتر ندیده‏ام و بویى از بویت خوشتر به مشامم نرسیده؟!»

آن چهره نیکو پاسخ دهد: «اى حبیب من! من پاداش آن نمازى هستم که تو در فلان شهر، فلان ماه و در فلان سال به جا آورده‏اى؛ من امشب به نزد تو آمدم، تا حقّت را ادا کنم و مونس تنهایى تو باشم و وحشت را از تو مرتفع سازم (و همواره در کنارت بمانم) تا زمانى که همگى در روز رستاخیز برخیزند و در عرصه قیامت بر سرت سایه بیفکنم. (خلاصه هیچ زمانى پاداش این کار نیک از تو قطع نخواهد شد.)

کلیات مفاتیح نوین، صفحات 635 و 636