گویند روزی خداوند از شکوه و شکایت مردمان به تنگ آمده و بایشان ندا داد که هر کسی غم و غصه خود را به میدان آورده و با دیگران قیاس کند. مال هرکسی کمتر بود آن را برای خود بردارد.مردمان همگی غم و اندوه خویش را وسط آوردند و هر کسی به گرفتاری دیگری نگاه کرد و دید از خودش بدتر است.دست آخر هر کسی مال خودش را برداشت و رفت....