همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

به لب هایم مزن قفل خموشی

به لب هایم مزن قفل خموشی
که در دل قصه ای ناگفته دارم
زپایم باز کن بند گران را
کزین سودا دلی آشفته دارم
کتابی، خلوتی، شعری، سکوتی
مرا مستی و سکر زندگانی است
چه غم گر در بهشتی ره ندارم
که در قلبم بهشتی جاودانی است
بیا بگشای در تا پر گشایم
بسوی آسمان روشن شعر
اگر بگزاریم پرواز کردن
گلی خواهم شدن در گلشن شعر

لیلی ازلولمان

هادی لطفی پیربستی پنج‌شنبه 20 اسفند 1394 ساعت 19:06
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.