خوب است آدمی جوری زندگی کند که آمدنش چیزی به دنیا اضافه کند و رفتنش کم...حضور آدمی باید وزنی در این دنیا داشته باشدباید قطره اشکی از چشمی جاری کند.اشک شوقی از آمدنش و گونه ای خیس از رفتنشآدمی نباید جوری بیاید و برود که آب از آب تکان نخورد... گویی نه هرگز آمدنی در کار بوده و نه هرگز رفتنی...باید که جای پایش در این دنیا بماند
آدم خوب است که انسان بماند و انسانتر از دنیا برود...!
پابه پا