آسمان غصه نخور!

آسمان غصه نخور!

اشک نریز!

شانه ام مرهم توست

آسمان گریه نکن!

دل من می گیرد

در پس پرده ی تنهایی خویش ،

مرغ مایوس امیدم بخدا می میرد...

روبرویم بنشین..

تا خودم اشک پر از حزن تو را پاک کنم...

غم مخور ،

جای تو من می گریم تو بخند

باید آرام آرام ،

دست بی منت احساسم را ،

با نفس های غم اشک تو نمناک کنم

آسمان غصه نخور !

دل بیچاره ی من هم تنگ است

درعوض جنس دل آدمها ،

بخدا از سنگ است

نکند، به دل پاک تو هم سنگ زدند؟

به حریر دل معصوم تو هم چنگ زدند؟

آسمان اشک نریز...