پیکر آیت‌الله قزوینی سالم ازقبر خارج شد
پیکر آیت‌الله قزوینی سالم ازقبر خارج شد
آیت‌الله سید محمد
باقر فالی گفت: پیکر آیت‌الله آقا سید محمد کاظم قزوینی به همراه کتاب روی
سینه‌اش «فاطمة الزهراء من المهد الی اللحد؛ فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت»
پس از 17 سال، سالم از قبر خارج شد. 
وی خاطرنشان کرد: آن مرحوم در کنار خدمت به منبر اهل بیت (ع)، کتاب‌های متعددی تالیف کرده‌اند که از جمله آن " الامام علی من المهد الی اللحد "، "فاطمه الزهرا من المهد الی اللحد "، "الامام جواد من المهد الی اللحد "، "الامام هادی من المهد الی اللحد "، "الامام العسکری من المهد الی اللحد "و همچنین "الامام المهدی من المهد الی الظهور " است.
آیت الله فالی در ادامه با یادآوری اینکه "این عالم ربانی با توجه به دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان حنجره، 17 سال پیش در شهر مقدس قم دار فانی را وداع گفتند تصریح کرد: هفده سال پیش پس از تشییع عظیم و پرشور، پیکر پاک و مطهر آیت الله سید محمدکاظم قزوینی در حسینیه کربلایی‌های مقیم قم در محراب حسینیه دقیقاً زیر منبری که سال‌های سال عرض ارادت به اهل بیت می‌کردند به خاک سپرده شد.
وی ادامه داد: روی سینه آن مرحوم کتاب «فاطمه الزهرا من المهد الی اللحد؛ فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت»را قرار داده بودند. این کتاب به زبان‌های مختلفی از جمله زبان فارسی ترجمه شده است. هم اکنون پس از 17 سال در پی توسعه حرم حضرت فاطمه معصومه (س) از خانواده ایشان می‌خواهند که حسینیه مذکور با توجه به همجواری با حرم مطهر تخریب شود، قبر ایشان نبش شد و مشاهده شد بدنشان تازه، کفن دست نخورده و سالم و کتاب فاطمه زهرا(س) از ولادت تا شهادت کماکان بر روی سینه مبارک شان قرار دارد.
مرحوم آیت اللّه سید محمّد کاظم قزوینی به سال 1348ه.ق در شهر مقدّس کربلا در خانواده علم و تقوا چشم به جهان گشود. نسب این مرد بزرگ به حضرت امام موسی بن جعفرعلیه السلام می‌رسد. وی با وجود آن که در آغاز جوانی از نعمت والدین محروم شدند، با این همه در راه کسب علم و کمال از پای ننشست، پس از تکمیل سطح در حوزه علمیه کربلا سال‌ها در دروس خارج فقه و اصول علمای بزرگ آن سامان شرکت کرد، آنگاه از راه تألیف و خطابه و منبر و تدریس فقه و اصول و تفسیر مشغول خدمت شد.
دیری نگذشت که به واسطه امر به معروف و نهی از منکر و موضع‌گیری‌های شجاعانه وی در برابر حاکمان مستبدّ عراق، تحت تعقیب قرار گرفت و بارها به زندان افتاد و متحمل سخت‌ترین زحمات و شکنجه‌ها شد، حتی آخرین بار به اعدام محکوم شد که به دنبال آن پس از ماه‌ها زندگی مخفی از عراق خارج شد و بعد از مسافرت به چند کشور اسلامی در نهایت به ایران آمد، و بعد از عمری تلاش و جهاد و فداکاری و انجام خدمات علمی و دینی در روز سیزدهم جمادی الثانی سال 1415ه’.ق در شهر مقدس قم به دیار باقی شتافت. تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ -
برگرفته ازhttp://arj44.blogsky.com/
سخنی با مادر
آیه شماره 38 از
سوره
مبارکه طه
سخنی با مادر
متن آیه إِذْ أَوْحَیْنَا إِلىَ أُمِّکَ مَا یُوحَى
ترجمه آن زمان که به مادرت آنچه لازم بود الهام کردیم...
تفسیر 1- گاهى والدین به خاطر فرزند، مشمول لطف خاص مىشوند. «اوحینا الى
امّک»
2- زن نیز مىتواند به مقامى برسد که مورد وحى و الهام الهى قرار بگیرد. «اوحینا
الى اُمّک» (اگر چه این وحى، براى رسالت بشمار نمىرود، امّا الهام ساده نیز به
حساب نمىآید، زیرا مادر موسى به واسطهى آن، فرزند خود را تسلیم امواج آب کرد.)
3- در حرکت ونهضت انبیا، زنان نیز ایفاى نقش کرده‌اند. «امّک»
آغازگر جنگ
آغازگر جنگ
آیا امام حسین(ع)آغازگر جنگ بود ؟
لشکر عمر سعد در روز عاشورا گرداگرد لشکر و خیمههاى امام حسین(ع)به گشت زنى مشغول
شدند.از هر طرف که مىرفتند خندقى پر از شعلههاى آتش در اطراف خیمهها
مىدیدند.در این هنگام شمر علیه اللعنه با صداى بلند فریاد زد:
اى حسین!پیش از آنکه قیامت فرا رسد در رفتن به آتش دوزخ شتاب کردى! حضرت
فرمود:گویا گوینده این سخن شمر است.گفتند:بلى یا بن رسول الله ! فرمود:اى پسر زن
بز چران تو به آتش دوزخ سزاورترى. مسلم بن عوسجه که در کنار امام حسین(ع)قرار
گرفته بود گفت: یا بن رسول الله !شمر در تیر راس من است اجازه بده تا او را به
جهنم واصل کنم .
امام(ع)پاسخ داد:انى اکره ان ابداهم بالقتال من خوش ندارم که آغازگر جنگ باشم.
درادامه آمده است: در این هنگام عمر سعد تیرى به کمان گذاشت و به سوى سپاه ابا عبد
الله(ع)رها کرد و گفت:
نزد امیر ابن زیاد شاهد باشید که من پیش از همه جنگ را شروع کردم.
در نتیجه عمر سعد رسما با انداختن تیرى به سوى سپاه ابا عبد الله(ع)جنگ را آغاز
کرد و این نشان دهنده این است که امام(ع)جنگ را آغاز نکرد بلکه از شروع به جنگ
نیزکراهت داشتند.(1)
1.پیشوایی، مهدی ، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا(ع)
در سمت توام
در سمت توام
دلم باران ، دستم باران
دهانم باران ، چشمم باران
روزم را با بندگی تو پا گشا می کنم ...
هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند ...
هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود ...
کاش من همه بودم
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم ...
کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام ...
تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است
زندگی با توست
زندگی همین حالاست...
زندگی همین حالاست...