همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

قطار آمد و اندوه من کبوتر شد

قطار آمد و اندوه من کبوتر شد

هزار خاطره در ایستگاه پرپر شد
کدام کوپه ، من و شیشه ها گریسته ایم ؟

که ریل ها همه تا مقصد شما تر شد
گریستیم من و کوپه آنقدر تا صبح

قطار – کشتی در اشک من شناور شد –
دوباره در چمدانم غزل گذاشته ام

که بیت بیت پریشانی ام تناور شد

هادی لطفی پیربستی جمعه 6 آذر 1394 ساعت 06:33
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.