همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

ای پادشاه خوبان، داد از غم تنهایی

ای پادشاه خوبان، داد از غم تنهایی
دل بی‌تو به جان آمد، وقت است که بازآیی
دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
مشتاقی و مهجوری، دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی
ای درد توام درمان در بستر ناکامی
وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

هادی لطفی پیربستی یکشنبه 1 آذر 1394 ساعت 22:44
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.