انسان همیشه در اشتباه است
بی آنکه بداند
آسمانش را به رودهایی می بخشد
که بی سرود می گذرند
و بی آنکه بداند
به استقبال کسانی می رود
که جانش را با دشنه ی حماقتشان
از زخمی دوباره آکنده می کنند
و حتی مجالت نمی دهند
تا بر ایوان احساست بنشینی
و حقیقت دلت را
از گلوی پرنده ای کوچک
فریاد بزنی...
چقدر ساده اند دل هایی که
بهار را در دامن سفید کوهستان
سبز می خواهند

مریم ازلولمان

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.