هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ

الا إِنَّ الدَّعِی  بْنَ الدَّعِی  قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَ السِّلَّةِ

وَ الذِّلَّةِ وَ هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ یَأْبَی  اللّهُ لَنا ذلِکَ وَ رَسُولُهُ

وَالْمُؤمِنُونَ وَ حُجُورٌ طابَتْ وَ طَهُرَتْ وَ أُنـُوفٌ حَمِیَّةٌ

وَ نُفُوسٌ آبِیَـةٌ مِنْ أَنْ نُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلی  مَصارِعِ الْکِرامِ.

آگاه باشید که فرومایه، فرزند فرومایه،

مرا در بین دو راهی  شمشیر و ذلّت قرار داده است

و هیهات که ما زیر بار ذلّت برویم،

زیرا خدا و پیامبرش و مؤمنان از این که ما ذلّت را بپذیریم

دریغ دارند، دامنهای  پاک مادران و مغزهای  با

غیرت و نفوس با شرافت پدران، روا نمی دارند

که اطاعت افراد لئیم و پست را بر قتلگاه

کریمان و نیک منشان مقدّم بداریم