کاکتوس
کاکتوس به من درس زندگى داد .
هر چه بیشتر خودت باشى ،
هر چه متظاهر نباشى ،
کمتر طرفدار دارى .
کاکتوس تیز است و تیغ دار ،
اما حقیقت است ، راست است ،
خود را به دروغ لطیف نشان نمی دهد ،
به علت همین متظاهر نبودن
و خود بودنى ستودنى ،
کم طرفدار دارد و اکثرا تنهاست .
من گل هاى زیبایى را می شناسم
که درونشان سمى است ...
بهشان نزدیک شوى ،
مسموم و بیمار می شوى ،
هر چند که ظاهر زیبایى دارند ...
کاکتوس به من یاد داد :
ظاهر را رها و باطن را دریابم ...
که هر ظاهر زیبایى ،
لزوما خوش باطن نیست ...
کاکتوس به من گفت :
خودت باش ...
هر چند تیز و تیغ دار ...
حداقلش این است که
طرفدار کم دارى ،
اما همان اندک طرفدار ،
عاشقانه طرفدار تواند ...
کاکتوس را دوست دارم ...
کاکتوس خودش است ...
امام علی (علیهالسلام) فرمودند :
نیازمندى که به تو روى آورده؛
فرستاده خداست...
کسى که از یارى او دریغ کند؛
از خدا دریغ کرده است...
و آنکس که به او بخشش کند،
به خدا بخشیده است...
نهج البلاغه حکمت٣٠٤
همانا خداى سبحان روزىِ فقراء را؛
در اموال ثروتمندان قرار داده است...
پس فقیرى گرسنه نمى ماند
جز به کامیابى توانگران ،
و خداوند از آنان درباره،
گرسنگى گرسنگان خواهد پرسید...
نهج البلاغه حکمت٣٢٨